"Είναι δυνατόν να αναπτύσσεται Εθνική ομάδα μόνο με γιόμες"?

Η οδυνηρή ήττα με 1-2 που γνώρισε η Εθνική Ελλάδος από τους Τσέχους μπορεί να πίκρανε πολλούς όμως παιχτικώς ήταν αναμενόμενη...
Όποιος παρακολούθησε το παιχνίδι είδε ένα συνοθύλευμα που λεγόταν Εθνική ομάδα, ένα σύνολο παιχτών που λες και δεν είχε ξαναπαίξει ποτέ μαζί...

Είναι αδιανόητο για Εθνική ομάδα, ο μόνος τρόπος ανάπτυξης στο παιχνίδι να είναι οι γιόμες του Κατσουράνη...Είναι αδιανόητο να μην υπάρχει κέντρο που να μπορεί να αλλάξει μια μπαλιά της προκοπής μεταξύ των μέσων της ομάδας...Είναι αδιανόητο να μην μπορεί να γίνει μια οργανωμένη επίθεση της Εθνικής, αλλά να επιτιθέμεθα σαν άναρχο μπουλούκι...
Και είναι τέλος αδιανόητο να έχουμε έναν προπονητή στον πάγκο ο οποίος να βλέπει την τραγική ανάπτυξη της ομάδας και να μην βάζει έστω τις φωνές στους-λίγους αντικειμενικά-παίχτες μας...

"Είναι δυνατόν να αναπτύσσεται Εθνική ομάδα μόνο με γιόμες"?, με ρώτησε ένας ηλικιωμενος που βλέπαμε μαζί τον αγώνα, ο οποίος δεν είχε ιδιαίτερη σχέση με μπάλα...
Όμως είδε το αυτονόητο, αυτό που βλέπει όλη η Ευρώπη και γελούσε με τα χάλια μας σήμερα...Μια ομάδα χωρίς αρχή και τέλος, μια ομάδα πιο αργή και από την καθυστέρηση, μια ομάδα σερνόμενων ποδοσφαιριστών που νομίζουν πως το ποδόσφαιρο είναι άθλημα στατικό σαν τη...σκοποβολή.

"Η Ελλάδα παίζει ποδόσφαιρο της εποχής των Flintstones"είχε πει ο προπονητής της Δανίας Όλσεν πριν κάποια χρόνια, και είχε απόλυτο δίκιο...
Ή μήπως η πραγματικότητα είναι ακόμα χειρότερη? Ακόμα και οι Flintstones μια οργανωμένη επίθεση στην αντίπαλη εστία θα έκαναν δεν μπορεί...